Yolda Kitap Özeti - Jack Kerouac

Yolda (Jack Kerouac)

Beat Kuşağı olarak bilinen, kendini ‘’yol’’la tanımlayan topluluğun en önemli temsilcilerinden biri Jack Kerouac olarak bilinir. Kendi hikayesini anlattığı Yolda eseri hayalperestlerin, yollarda gezinenlerin, dumanlı kafaların bir öyküsüdür. Ve arkadan her daim bir caz melodisi çalar. Özellikle gezginler için mutlaka okunması gereken kitaplardan biridir.

Yolda - Jack Kerouac

Yolda Özeti

Yolda kitabı beş bölümden oluşmaktadır. İlk dört bölüm dört yolculuğu anlatıyor ve beşinci bölüm iki ana karakter arasındaki son karşılaşmayı anlatıyor. Ayrıca otobiyografik bir hikaye olduğunu ve bu yazarın kitaplarının neredeyse hepsinde olduğu gibi, kitaptaki hemen hemen her şeyin aslında gerçekleştiğini de belirtmek gerekir.Hikaye, genç bir yazar olan Sal Paradise hakkındadır. Sal dört seyahatte sayısız ilginç figürle tanışır.New Jersey, Virginia'da yaşamaktadır. Eski üniversite arkadaşlarından biri onu San Francisco'ya davet ettiğinde bir an bile tereddüt etmez yola koyulur. Ayrıca 'hoş bir şekilde rahatsız' olan arkadaşı Dean Moriarty'nin yaşadığı Denver'ı da ziyaret etmek ister.

Kitabın ilk bölümü, Sal'ın Doğudan Batı'ya yolculuğu hakkındadır. Denver'da, üniversiteli arkadaşlarının vahşi yaşam tarzı nedeniyle ,artık Dean'le takılmadığını öğrenir. Daha sonra iki parti arasında seçim yapmak zorundadır. Bu zor bir seçim değil: Dean'le kaçacak. Bir süre Denver içinde ve çevresinde dolaşırlar, ancak sonunda Sal, San Francisco'ya tek başına gider.

İkinci bölümde Dean aniden Virginia'daki Sal'ın yanına gider. Denver'da olduklarından beri birbirlerini görmemişlerdir ve Dean, Sal'ın önce New Orleans'a ve ardından San Francisco'ya gidip gitmediğini sorduğunda, gitmeye karar veriyorlar. Orada Dean'ın yaptığı tuhaf bir numara yüzünden kavga ederler ve Sal eve tek başına döner.

Üçüncü bölümde Sal  New York'ta yaşamaktadır, bir süre sonra Dean'i affeder ve Dean'i özlemesi dışında gerçek bir sebep olmadan Denver'a geri döner. Sonunda San Francisco'ya gittiğinde, Dean'i evde bulur ve onunla Chicago'ya giderken eğlenmeye giderler. 

Dördüncü bölüm, Sal'ın ilk kitabı yayınlandığında başlıyor. İlkbaharda gerginliklerin tekrar seyahat etmesini sağlar. Denver'a tek başına ulaşır ve Dean onu orada bulur. Meksika'ya gitmeye karar verirler. Burada bir oda dolusu fahişe ve arka bahçesinden esrar satan bir büyükanne olarak bilinen kadının evinde vakit geçirirler. Sonunda, Sal çok hastalanır ve Dean'in gerçekten sadece eğlence için iyi biri olduğunu öğrenir, çünkü Dean kaçarak Sal'ı sefil durumunda bırakır ve New York'ta yeni bir kız arkadaşıyla dürtüsel bir hareketle evlenmek için acele eder.

Son kısım da en kısa kısımdır ve Sal ve Dean'in NYC'de kısaca buluştuğu yer burasıdır. Sal, o gece bir üniversite arkadaşıyla bir konsere gidecektir. Dean'le gitmeyi tercih etse de, sonunda o arkadaşı ve kız arkadaşıyla arabanın camından dışarı el sallarlar. Kitap kabaca burada bitiyor.

Sonu aslında tüm hikayeden daha iyi. Dean Moriarty hakkında ne düşünmeliyiz? Kitaptaki en çekici figür o, ama sonunda herkes bir noktada onunla çıldırıyor. Ana karakter bile bir noktada Dean'e güvenemeyeceğini anlamalıdır. Ayrıca, yavaşça dolaşmanın uzun vadede daha az eğlenceli ve heyecan verici hale geldiğini de görebilirsiniz. Sonsuza kadar gidemeyebiliriz. Bir noktada büyümemiz gerektiğini mi? Neyse ki, bu kitap buna cevap vermeye çalışmıyor. Sadece yolda olanları deneyimlememize izin veriyor.



Yolda Kitabı Konusu ve Ana Taması

Bence bu hikayenin teması, ana karakterin iç çatışmasıdır. Kendini bulmakla meşgulken,  aslında iki ateş arasında sıkışmış durumdadır. Bir yandan olabildiğince çok deneyimlemek, kendini kendisine karşı gerçekleştirmek ve kendisine karşı 'Amerikan Rüyası'nı gerçekleştirmek istiyor. Bu anlamda, 'büyümeyi' olabildiğince uzun bir süre ertelemek istiyor, çünkü bunun sıkıcılık ve durgunluk ile eşanlamlı olduğunu düşünüyor. Öte yandan, para kazanmak zorunda olduğunu, kendi başına kazanamayacağını ve sonsuza kadar ortalıkta dolaşamayacağını biliyor. Aslında bunu yolda kalarak öğreniyor. O kadar çok deneyim kazanıyor ve o kadar çok insanla tanışıyor ki sonunda “yerleşmenin” görünüşte gerçekleşmesi gerektiğini anlıyor.

Bu temanın tipik motifleri Dean Moriarty ve ana karakterin onunla gitmesi veya onunla kalması gerekip gerekmediği sorusudur. Hatta ana karakter bir noktada onunla kavga eder ve sadece evde yazmaya başlar, ilk kitabını yayınlar ve sonra yine de ona geri döner. Ana karakterin dediği gibi "yol için mükemmel adam" (ailesi yoldayken doğmuştur) Dean Moriarty, bu iç çatışmayı simgeliyor. Onunla giderse, bu sıkıcılığın sonu anlamına gelir, aynı zamanda sürüşün başlangıcı ve amaçsız yalnızlığa dönüştüğü yer...

Ayrıca yolculukların kendisi de bu temanın bir motifidir. Her zaman New York'tan Denver ve San Francisco'ya gidiyor. Doğu ("evi" Virginia ile birlikte) para kazanmanın ve orta sınıfın standartlarına göre yaşamanın sembolüdür. Mesleğini burada yapıyor: yazma. Batı ise macera, huzursuzluk ve yabancılaşmanın sembolüdür. Vahşi, kontrolsüz yaşam. Birincisi, Dean burada yaşıyor ve ikincisi, 'yolda' hayatı burada başladı, yani üniversite arkadaşlarını ve Dean'i ziyarete gittiğinde. Ana karakterin doğudan batıya gidip gelmeye devam etmesi, henüz ne yapacağını ve ne yapacağını bilmediğini açıkça ortaya koyuyor. Son yolculuğu güneyde, yani Meksika'da sona erer ve burada artık Dean ile takılmaması gerektiğini öğrenir. Yavaş yavaş karara varıyor: eve gidiyor. Sonra onunla NYC'de buluştuğunda, artık onunla gitmeyecek.

Kitabın adı Yolda, bir anlamda temanın adıdır. Ana karakter tam anlamıyla yoldadır, aynı zamanda ruhsal olarak da. Gerçeğe giden yolda ve arıyor, kendini geliştiriyor. Hikayenin başlığı ve teması arasındaki bağlantı budur.


Yolda Kitabı İncelemesi

Hikayedeki hikaye karakterleri benim için en büyük olumlu etkiye sahip. Ana karakter çok seyahat ettiği için birçok farklı figür gösterilir. Her insanın hikayede oldukça kısaca yer almasına ve bu nedenle hayatlarının okuyucuya tamamen açık olmamasına rağmen, hepsi çok ilginçtir. Hepsi eksantrik figürler, çok sıradışı. Daha çok adı geçen birkaç karakter, kitapta farklı bir isimle ünlü yazarlardır. Örneğin Dean Moriarty, aslında ünlü bir şair olan Neal Cassady'dir. William S. Burroughs ve Allen Ginsberg de hikayede yer alıyor. Hepsi çok ilginç insanlar. Bunlar ve bu tip figürlerin birçoğu, hikayenin derinlikli olmasını sağlar. Ana karakter onlarla konuşuyor,

Hikayenin geçtiği zaman 1940'lar civarında, 1950'lerin başı ... Bu biraz olumsuz etkiye sahip, çünkü hikaye ile empati kurmayı zorlaştırıyor. Sorunlar ve olayların kendisi çok tanınabilir, ancak onları çok az bildiğiniz bir zamana yerleştirmeniz gerektiğinden, bazen kafa karıştırıcı hale gelir. Para miktarı gibi. Bazen, örneğin bir ana karakter bir miktar çok az olduğu için mi yoksa çok fazla olduğu için mi şaşırırsa bilemezsiniz. Ancak biraz daha okursanız, çabucak tekrar anlayacaksınız. Bu nedenle çok can sıkıcı değil.

Bu hikayedeki tema, düşünürseniz, aslında oldukça tanınabilir. Ve ne kadar çok okursanız, o kadar çok otomatik olarak düşünmeye başlarsınız. Hepimiz bir noktada dolaşmayı bırakıp, içinde kalacak bir yer veya durum, istikrarlı bir durum aramamalı mıyız? Bu kitap size bunu düşündürür. Etrafta dolaşmanın harika olduğunu ama sonsuza kadar devam edemeyeceğini gösteriyor. Tema da çok orijinal, çünkü başka bir kitapta veya başka bir yerde hiç karşılaşmadım. Sanırım bu tür şeyler hakkında düşünen ve yazan az sayıda yazar var.

Dil çok orijinal. Yazarın kendisi de bir şairdir ve bunu kullanılan dilde açıkça görebilirsiniz. İlk başta oldukça zor, ama bir kez içine girdiğinizde ve bunu yapmak için zaman ayırdığınızda, sözlük olmadan da geçmeyi başaracaksınız. Çarpıcı olan şey, kitapta, sohbetlerde kullanılan konuşma dili şiirsel değil, "Seni seviyorum dostum!" Gibi bir çok argodur. Bu ifade çok kullanılıyor. Sadece ana karakterin düşünceleri, çevrenin tanımları gibi son derece duygusal ve şiirseldir. Bir yandan argo, argo ve şiirsel ifadeler arasındaki karşıtlığı okumak çok eğlenceli.

Son kararım, güzel bir hikaye olduğu, kesinlikle normalden farklı olduğu ve okumayı çok eğlenceli kılan da bu. Sanırım artık o "beat kuşağı" nı ve bunun ne anlama geldiğini daha iyi anlıyorum. Ayrıca bu yazarın bu kadar büyük bir isim aldığını ve kesinlikle hak ettiğini anlıyorum.